Κήλες κοιλιακού τοιχώματος

Οι κήλες σχετίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις με μία ορατή διόγκωση ή εξόγκωμα που είναι αποτέλεσμα προβολής ενός ενδοκοιλιακού σπλάχνου (συχνότερα εντέρου ή λίπους) μέσω ενός χάσματος στο κοιλιακό τοίχωμα και με αποτέλεσμα την παραμόρφωση της επιφανείας του δέρματος.

Οι κήλες μπορεί να εκδηλώνονται με ενοχλήσεις ή και πόνο που συχνά σχετίζεται με την άσκηση. Ωστόσο μπορεί  να μην παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα.

Στις χειρότερες των περιπτώσεων οι κήλες μπορεί να προκαλέσουν δυνατό πόνο ή ακόμα και απόφραξη του εντέρου (περιεσφιγμένη κήλη).

Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση το πολύ μέσα σε έξι ώρες από την εκδήλωση των συμπτωμάτων, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος νέκρωσης του εντέρου!

Με το πέρασμα του χρόνο, οι κήλες γενικά τείνουν να μεγαλώνουν και τα συμπτώματά τους μπορεί να επιδεινωθούν.

Αν αμεληθεί, μια κήλη μπορεί να επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να προκληθεί περίσφιξη, μια επείγουσα ιατρική κατάσταση, η οποία χρήζει άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης, προκειμένου να αποφευχθούν σοβαρές επιπλοκές που φτάνουν μέχρι και τη νέκρωση του εντέρου!

Τα παρακάτω σημάδια συνδέονται με το ενδεχόμενο περισφιγμένης κήλης:

• Έντονο κοιλιακό άλγος ή διάταση της κοιλίας (μετεωρισμός)
• Ναυτία και έμετοι
• Ερυθρότητα, ευαισθησία ή και πόνος στη θέση προβολής/ διόγκωσης της κήλης

Η αποκλειστική θεραπεία της κήλης  είναι η χειρουργική επέμβαση.

Οι κήλες προκαλούνται ως συνέπεια ενός συνδυασμού μυϊκής αδυναμίας και καταπόνησης.

Ανάλογα με την αιτία της, μια κήλη μπορεί να αναπτυχθεί ταχύτατα ή σε βάθος χρόνου.

Μερικές κοινές αιτίες μυϊκής αδυναμίας ή καταπόνησης που μπορούν να οδηγήσουν σε κήλη περιλαμβάνουν:

• προηγούμενες επεμβάσεις
• εγχειρητικές τομές, οι οποίες συχνά καθιστούν αδύναμο το κοιλιακό τοίχωμα και μέσα από αυτές προκύπτει κήλη
• απότομη αύξηση σωματικού βάρους
• χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης
• άρση βαρών
• έντονος βήχας
• δυσκοιλιότητα
• δυσουρικά ενοχλήματα (αύξηση διαστάσεων προστάτη αδένα στους άνδρες)

Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης κήλης, όπως:

• προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό εμφάνισης κήλης
• ηλικία
• εγκυμοσύνη
• παχυσαρκία
• χρόνια δυσκοιλιότητα
• χρόνιος βήχας
• κυστική ίνωση
• κάπνισμα
• πρόωρος τοκετός ή με γέννηση με χαμηλό βάρος

Η μόνη μέθοδος μόνιμης διόρθωσης της κήλης είναι η χειρουργική αποκατάσταση.

Οι ασθενείς με κήλη βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών, όπως είναι ο εγκλωβισμός του εντέρου στο χάσμα της κήλης (περίσφιξη) που μπορεί να προκαλέσει εντερική απόφραξη και ισχαιμία (διαταραχή της αιμάτωσης του εντέρου που οδηγεί σε γάγγραινα).

Αμφότερες οι καταστάσεις αυτές απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση.

Η προγραμματισμένη (μη επείγουσα) διόρθωση της κήλης γενικά οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα, μικρότερο χρόνο ανάρρωσης, και πολύ λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Οι κήλες ταξινομούνται με βάση την περιοχή εμφάνισής τους. Πιο συχνά οι κήλες αναπτύσσονται είναι στη βουβωνική χώρα. Οι κύριοι τύποι κήλης που εμφανίζονται σε αυτήν την περιοχή είναι η βουβωνοκήλη (ευθεία ή λοξή) και η μηροκήλη.

Ειδικότερα, οι κήλες διακρίνονται στους παρακάτω τύπους:

• Βουβωνοκήλη – Οσχεοβουβωνοκήλη: Το έντερο ή η ουροδόχος κύστη προεξέχουν μέσω του κοιλιακού τοιχώματος στη βουβωνική χώρα. Η βουβωνοκήλη είναι ο συχνότερος τύπος κήλης, ειδικά μεταξύ των ανδρών λόγω μιας φυσικής αδυναμίας που έχουν σε αυτήν την περιοχή.
• Μηροκήλη: Εμφανίζεται όταν το έντερο εισέρχεται στο κανάλι που μεταφέρει τη μηριαία αρτηρία στον άνω μηρό. Οι μηροκήλες είναι συχνότερες στις γυναίκες, ειδικά σε εκείνες που είναι σε κύηση ή παχύσαρκες.
• Ομφαλοκήλη: Ένα τμήμα του λεπτού εντέρου διέρχεται από το κοιλιακό τοίχωμα κοντά στον ομφαλό. Συνηθισμένο φαινόμενο στα νεογέννητα, συχνά προσβάλλει παχύσαρκες γυναίκες ή όσες έχουν κάνει πολλούς τοκετούς.
• Επιγαστρική κήλη (Κοιλιοκήλη): Εμφανίζεται στη μέση γραμμή της κοιλιάς, συνήθως πάνω από τον ομφαλό.
• Μετεγχειρητική Κοιλιοκήλη: Το έντερο διαπερνά το κοιλιακό τοίχωμα στο σημείο τομής προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης. Αυτός ο τύπος είναι πιο συνηθισμένος σε άτομα ηλικιωμένα ή υπέρβαρα που είναι ανενεργά μετά από κοιλιακή χειρουργική επέμβαση.
• Κήλη Αθλητών: Η Κήλη των Αθλητών (ή αλλιώς Σύνδρομο Κοιλιακών Προσαγωγών) περιλαμβάνεται στις ανωμαλίες του οπισθίου τοιχώματος που προκαλούν πόνο στη βουβωνική χώρα. Η πάθηση αυτή προκαλείται από τη σταδιακή αποδυνάμωση του οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού σωλήνα, με αποτέλεσμα μία κρυφή, ευθεία ή λοξή βουβωνοκήλη.
• Σπάνιες μορφές (Κήλη Spiegel, Richter, Littré’s, οσφυοκήλη, θυροειδούς τρήματος, ισχιακού τρήματος κ.λπ.)

Η διάγνωση ξεκινά με τη λήψη ιστορικού και λεπτομερή φυσική εξέταση από το γιατρό.

Στη συνέχεια ενδέχεται να χρειαστεί η πραγματοποίηση σειράς απεικονιστικών εξετάσεων, όπως:

• Υπερηχογράφημα κοιλίας
• Αξονική τομογραφία
• Μαγνητική τομογραφία

Πώς αντιμετωπίζονται οι κήλες; Χρειάζεται χειρουργείο;

Η λαπαροσκοπική χειρουργική επιτρέπει την αποκατάσταση της κήλης με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, διασφαλίζοντας το λιγότερο δυνατό τραυματισμό μυών και λοιπών ιστών της κοιλιάς, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για αθλητές υψηλού επιπέδου.

Η λαπαροσκοπική μέθοδος δεν περιλαμβάνει τομές, αλλά μικρές οπές μέσα από τις οποίες εισάγονται τα χειρουργικά εργαλεία, στα οποία συμπεριλαμβάνεται το λαπαροσκόπιο, το οποίο χάρη σε μία ειδική μικρο-κάμερα που διαθέτει επιτρέπει στο χειρουργό να βλέπει την κήλη και τον περιβάλλοντα ιστό σε μεγέθυνση, σε μία οθόνη.

Η αποκατάσταση περιλαμβάνει την τοποθέτηση ενός πλέγματος στο σημείο της κήλης.

Πως γίνεται η λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης;

Η επέμβαση διεξάγεται μέσα από 3 μικροτομές, μία των 8 χιλιοστών κάτω από τον ομφαλό από όπου εισάγεται το οπτικό λαπαροσκόπιο High Definition και δύο των 5 χιλιοστών στη μέση γραμμή χαμηλά στη κοιλιά μέσω των οποίων εισέρχονται τα εργαλεία.

Το λαπαροσκόπιο συνδέεται με οθόνη υψηλής ευκρίνειας. Με μικροχειρουργική τεχνική ανατάσσεται η κήλη και το αδύναμο κοιλιακό τοίχωμα ενισχύεται με πλέγμα. Το πλέγμα, διαστάσεων 10×16εκ,  είναι μη απορροφήσιμο και απόλυτα συμβατό με το σώμα.

Χρησιμοποιούμε την εξωπεριτοναϊκή τεχνική (TEP – Totally Extraperitoneal Repair) (Link με τη σχετική ενότητα), η οποία θεωρείται η πλέον ασφαλής μέθοδος αποκατάστασης της βουβωνοκήλης με τις λιγότερες πιθανές επιπλοκές. Η τεχνική αυτή εφαρμόζεται στη κλινική μας από το 1991 με ποσοστό υποτροπής μικρότερο του 0.5%. Η προσωπική εμπειρία, που θεωρείται από τις μεγαλύτερες διεθνώς για ένα χειρουργό, ξεπερνά τις 3.000 επεμβάσεις αυτού του είδους.

Τί είναι το λαπαροσκόπιο;

Το λαπαροσκόπιο είναι ένα μακρύ και λεπτό τηλεσκόπιο που επιτρέπει στους χειρουργούς να προβάλλουν και να βλέπουν το τμήμα της λαπάρας (κοιλιάς) που τους ενδιαφέρει. Το λαπαροσκόπιο συνδέεται σε μία κάμερα βίντεο και σε πηγή ψυχρού φωτισμού που επιτρέπει στον χειρουργό την προβολή της εικόνας σε μία οθόνη τηλεόρασης.

Η τεχνολογία αυτή επιτρέπει στους χειρουργούς να χειρουργούν μέσω μικρών τομών (μερικών χιλιοστών) και να επιτυγχάνουν μία άριστη απεικόνιση των οργάνων και δομών που αφορούν στην επέμβαση.

Πόσες μέθοδοι λαπαροσκοπικής αποκατάστασης βουβωνοκήλης υπάρχουν;

Δύο διαφορετικές τεχνικές χρησιμοποιούνται ευρέως:

• Διακοιλιακή προπεριτοναϊκή προσπέλαση (TAPP): η τεχνική απαιτεί είσοδο εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας (όπου βρίσκονται τα όργανα), διάνοιξη του περιτοναίου από το εσωτερικό της κοιλιάς, παρασκευή της κήλης, τοποθέτηση του πλέγματος στο χάσμα και σύγκλειση του περιτοναίου με επικάλυψη του πλέγματος.
• Πλήρως εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση (TEP): η τεχνική αυτή αποφεύγει την είσοδο στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Αντίθετα πραγματοποιείται έξω από την περιτοναϊκή κοιλότητα, σε ένα πλάνο ακριβώς πάνω από το περιτόναιο. Το χάσμα της κήλης εντοπίζεται και αποκαθίσταται με τοποθέτηση πλέγματος.

Ποια λαπαροσκοπική τεχνική είναι καλύτερη;

Οι διάφοροι χειρουργοί συνήθως έχουν τις δικές τους προτιμήσεις σχετικά με τις τεχνικές λαπαροσκοπικής αποκατάστασης. Στα χέρια έμπειρου χειρουργού, και οι δύο τεχνικές έχουν άριστα αποτελέσματα. Η ομάδα μας, μολονότι αρχικά χρησιμοποίησε την τεχνική TAPP, από το 1993 εφαρμόζει την TEP για την αποφυγή της εισόδου στην περιτοναϊκή κοιλότητα.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Λαπαροσκοπικής Αποκατάστασης της Κήλης;

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της λαπαροσκοπικής μεθόδου TEP είναι η ότι πραγματοποιείται εξωπεριτοναϊκά. Αυτό σημαίνει ότι ο χειρουργός δεν ανοίγει την κοιλιά. Αντίθετα, δημιουργεί μια… «τσέπη» μεταξύ του περιτοναίου και των μυών, στο σημείο της κήλης, κι εκεί τοποθετεί το πλέγμα, ώστε να επιτευχθεί η επιθυμητή σταθερότητα και να αποκατασταθεί το αρχικό πρόβλημα. Με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται ο ελάχιστος δυνατός τραυματισμός από την επέμβαση.

Ένα δεύτερο μεγάλο πλεονέκτημα, είναι ότι λαπαροσκοπικά, η πρόσβαση του χειρουργού στο σημείο του προβλήματος είναι πολύ καλύτερη κι αυτό επιτρέπει την τοποθέτηση μεγαλύτερων πλεγμάτων, π.χ. 10 Χ 15 εκατοστών ή και παραπάνω, το οποίο μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος της βουβωνικής περιοχής.

Έτσι, μειώνονται εντυπωσιακά οι πιθανότητες κάποιας υποτροπής.

Αυτή  δυνατότητα δεν υπάρχει στο ανοικτό χειρουργείο, καθώς η δυνατότητα προσπέλασης του χειρουργού είναι πιο περιορισμένη.

Τι προετοιμασία απαιτείται πριν την επέμβαση;

• Καλό είναι να αποφύγετε να γευματίσετε και να πιείτε υγρά μετά από τα μεσάνυχτα την προηγούμενη νύχτα.
• Κάντε ένα μπάνιο την προηγούμενη μέρα ή το πρωί της επέμβασης.
• Ο χειρουργός σας μπορεί να αποφασίσει να σας χορηγήσει καθαρτικό την προηγούμενη ημέρα ή να κάνετε κάποιον υποκλυσμό.

Ανάλογα με την ηλικία σας, την επιλογή της αναισθησίας και τις συνοδές παθήσεις, μπορεί να απαιτηθούν εξετάσεις όπως:

• Γενική και έλεγχος πηκτικότητας αίματος
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα και καρδιολογική εξέταση
• Ακτινογραφία θώρακος

Οι περισσότερες επεμβάσεις αποκατάστασης κήλης πραγματοποιούνται με μία μέρα νοσηλείας.

Συχνά ο ασθενής μπορεί να λάβει εξιτήριο και την ίδια μέρα. Στην περίπτωση αυτή, έρχεστε στο νοσοκομείο την ημέρα της επέμβασης και λαμβάνετε εξιτήριο την ίδια μέρα αργότερα.

Μην ξυρίσετε την περιοχή πλησίον της κήλης πριν από την επέμβαση (θα μπορούσε να αυξήσει το ποσοστό μολύνσεων). Εάν χρειαστεί η χειρουργική ομάδα θα το κάνει αυτό μόλις μεταφερθείτε στον χώρο του χειρουργείου.

Φάρμακα όπως ασπιρίνη, αντιφλεγμονώδη, αντιπηκτικά και κάποια φάρμακα κατά της αρθρίτιδας ίσως να πρέπει να τα διακόψετε από 7-10 ημέρες πριν από την επέμβαση.

Δώστε εγκαίρως όλες τις πληροφορίες για τα φάρμακα που λαμβάνετε στον ιατρό σας.

Είναι πιθανή η μετατροπή της λαπαροσκοπικής σε ανοικτή επέμβαση;

Όχι, είναι μάλλον απίθανο να χρειαστεί κάτι τέτοιο. Σε μερικούς ασθενείς όμως, για ειδικούς λόγους μπορεί να απαιτηθεί η μετατροπή της επέμβασης σε ανοικτή.

Η μετατροπή στην κλασσική ανοικτή τεχνική είναι μερικές φορές απαραίτητη για λόγους τεχνικούς και δεν θεωρείται επιπλοκή της επέμβασης.

Τι να περιμένω μετά από τη λαπαροσκοπική επέμβαση κήλης;

• Θα λάβετε εξιτήριο από το νοσοκομείο όταν αφού μπορέσετε να πιείτε λίγα υγρά, να ουρήσετε και σηκωθείτε να περπατήσετε.
• Μπορείτε να επιστρέψετε στις περισσότερες από τις δραστηριότητές σας μέσα σε λίγες ημέρες.
• Αν και θα νιώθετε καλά αμέσως μετά την επέμβαση, συνήθως παροτρύνουμε τους ασθενείς να ξεκουράζονται για λίγες μέρες.
• Για την πλήρη ανάρρωσή συνήθως χρειάζονται 1-2 εβδομάδες.
• Ανεξάρτητα από το πόσο καλά νιώθετε, ο χειρουργός σας θα πρέπει να σας ξαναδεί μία εβδομάδα μετά από την επέμβαση.

Σας συστήνουμε την αποφυγή άρσης βάρους ή οποιαδήποτε άλλη καταπόνηση της περιοχής (πχ έντονη γυμναστική με αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης) αμέσως μετά από την επέμβασή σας. Σιγουρευτείτε ότι μας ενημερώνετε προτού επιστρέψετε σε τέτοιου είδους δραστηριότητα.

Άλλες προφυλάξεις περιλαμβάνουν:

• Αποφυγή έντονης δυσκοιλιότητας (δίαιτα πλούσια σε ίνες)
• Εξάλειψη του χρόνιου βήχα (διακοπή καπνίσματος)
• Εξάλειψη δυσουρικών συμπτωμάτων (παρακολούθηση προστάτη στους άντρες)
• Κατάλληλη άσκηση που δεν καταπονεί τους κατώτερους κοιλιακούς μυς.

Η πλήρως εξωπεριτοναϊκή ενδοσκοπική αποκατάσταση κήλης με τοποθέτηση πλέγματος (Totally Εxtraperitoneal – TEP), είναι  η πλέον σύγχρονη λαπαροσκοπική μέθοδος και προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα.Η αποκατάσταση της κήλης πραγματοποιείται μέσα από 3 οπές μήκους 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς να κόβονται οι μύες. Το πλεονέκτημα καθίσταται ακόμα πιο προφανές, όταν η κήλη είναι αμφοτερόπλευρη, οπότε η διόρθωση μπορεί να γίνει μέσα από τις ίδιες οπές, χωρίς να χρειάζεται να γίνει νέα τομή. Ο χειρουργός εργάζεται με ειδική κάμερα και με μεγέθυνση 10 – 15 φορές, ενώ η επέμβαση ολοκληρώνεται γρήγορα, αναίμακτα και με μεγάλη ακρίβεια.

Τι είναι η Ρομποτική Αποκατάσταση Κήλης;

Η ρομποτική χειρουργική αποτελεί εξέλιξη της λαπαροσκοπικής και προσφέρει πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την τελευταία, διασφαλίζοντας τη βέλτιστη δυνατή πρόσβαση στο σημείο του προβλήματος και παροιμιώδη ακρίβεια και ευελιξία στις κινήσεις του χειρουργού.

Έτσι, επιτυγχάνεται το βέλτιστο δυνατό ιατρικό αποτέλεσμα, ακόμα και για τις πιο μεγάλες και δύσκολες κήλες.

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές ρομποτικής αποκατάστασης κήλης, τις οποίες εφαρμόζει με εξαιρετική επιτυχία, ανάλογα με τον τύπο του προβλήματος, ο Δρ. Κωνσταντινίδης και η χειρουργική του Ομάδα:

• Η μέθοδος TAPP (Τransabdominal Pre-peritoneal) είναι ενδοπεριτοναϊκή και πραγματοποιείται με τη βοήθεια ρομποτικού συστήματος. Ως τεχνική, προσφέρει σημαντικό πλεονέκτημα, ιδίως όσον αφορά στην αποκατάσταση πολύ μεγάλων και πολύπλοκων κηλών.  Κατά την TAPP ο χειρουργός εισέρχεται στην περιτοναϊκή κοιλότητα και τοποθετεί ένα πλέγμα μέσω μιας μικρής περιτοναϊκής τομής πάνω στη θέση της κήλης.
• Η TARUP (Transabdominal Retromuscular Umbilical Prosthetic ) είναι μια ρομποτικά υποβοηθούμενη λαπαροσκοπική τεχνική, κατά την οποία ο χειρουργός δημιουργεί μια… «τσέπη», όπως και στη λαπαροσκοπική μέθοδο TEP, που όμως περιλαμβάνει και την περιτονία του ορθού κοιλιακού μυός. Με αυτόν τον τρόπο, η «τσέπη» καθίσταται πιο… γερή επιτρέποντας την τοποθέτηση μεγαλύτερων πλεγμάτων. Η επέκταση της «τσέπης» προς τα πλάγια ονομάζεται TAR και περιλαμβάνει την διατομή των ινών του εγκαρσίου κοιλιακού μυός, ώστε να κλείσει το κηλικό χάσμα με μεγαλύτερη ευκολία χωρίς τάση.
• Η μέθοδος IPOM (Intraperitoneal Onlay Mesh) είναι μια ειδική διαδικασία αποκατάστασης κήλης, κατά την οποία ένα πλέγμα εισάγεται στην κοιλιακή κοιλότητα και τοποθετείται εκ των έσω. Σε αυτή τη μέθοδο τοποθετούνται πλέγματα διπλής όψης: η μια όψη είναι τραχιά και έρχεται σε επαφή με το κοιλιακό τοίχωμα. Πάνω σε αυτή την τραχιά επιφάνεια, αναπτύσσεται φυσικός ιστός που σταδιακά ενσωματώνεται στο σώμα. Η άλλη πλευρά του πλέγματος είναι μια λεία επιφάνεια, η οποία περιλαμβάνει μια ουσία που δεν επιτρέπει στα έντερα να κολλούν στο πλέγμα. Όταν επιλέξουμε να κλείσουμε το κηλικό χάσμα πριν την τοποθέτηση του πλέγματος τότε η μέθοδος ονομάζεται IPOM plus.
• Νέες μέθοδοι ρομποτικής εξωπεριτοναϊκής αποκατάστασης που συνοψίζονται υπό τον γενικότερο όρο E–TEP έχουν ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζονται στην κλινική μας και σε επιλεγμένα περιστατικά με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Ρομποτικής Αποκατάστασης της Κήλης;

Η ρομποτική αποκατάσταση της κήλης χαρακτηρίζεται από σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως:

• Ελάχιστος τραυματισμός των ιστών, καθώς αποφεύγεται η μεγάλη τομή του ανοικτού χειρουργείου
• Μηδαμινή απώλεια αίματος
• Λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος
• Αποφυγή επιπλοκών και ελαχιστοποίηση του κινδύνου υποτροπών
• Ταχύτερη ανάρρωση και επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες και την άθληση

Επιπρόσθετα, οι τεχνικές ρομποτικής αποκατάστασης κήλης που εφαρμόζονται από τον Δρ. Κωνσταντινίδη και τη χειρουργική του Ομάδα, προσφέρουν σημαντικά πλεονεκτήματα για την αποκατάσταση μεγάλων κηλών, με διάμετρο άνω των 7 – 8 εκατοστών.

Στις περιπτώσεις μεγάλων ή πολύπλοκων κηλών, η χρήση του ρομποτικού συστήματος κάνει τη διαφορά, με τα ιδιαίτερα λεπτά του εργαλεία, καθώς διασφαλίζει:

• Παροιμιώδη χειρουργική ακρίβεια
• Μεγάλη ευχέρεια κινήσεων και ευελιξία
• Βέλτιστη προσπέλαση στο σημείο του προβλήματος

Με αυτόν τον τρόπο, η αποκατάσταση των μεγάλων και δύσκολων κηλών γίνεται ελάχιστα επεμβατικά κι αποφεύγεται η ανοικτή επέμβαση.

Ποια είναι η μετεγχειρητική πορεία μετά από Ρομποτική Αποκατάσταση Κήλης;

Η αποκατάσταση μετά την επέμβαση είναι άμεση. Ο ασθενής κινητοποιείται από την πρώτη μέρα και συνήθως παίρνει εξιτήριο την ίδια ημέρα.  Ωστόσο, αν η κήλη είναι μεγάλη και ο ασθενής χρειάζεται παρακολούθηση, τότε μπορεί να χρειαστεί  νοσηλεία έως και 48 ωρών.

Η επιστροφή στην καθημερινότητα είναι άμεση και ο ασθενής είναι πλήρως λειτουργικός από την πρώτη μέρα.

Η επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες πραγματοποιείται εντός 4 – 6 εβδομάδων μετά την επέμβαση, χρονικό διάστημα σημαντικά μικρότερο σε σύγκριση με τους 3 – 4 μήνες αποφυγής της καταπόνησης που απαιτούνται μετά από ανοικτό χειρουργείο.