Παχυσαρκία / Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 2

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες παγκοσμίως, η παχυσαρκία θεωρείται η δεύτερη προλήψιμη παθογόνος αιτία θανάτου μετά το κάπνισμα.

Ενδεικτικό της υψηλής επικινδυνότητάς της είναι ότι προκαλεί τρεις φορές περισσότερους θανάτους απ’ ότι ο καρκίνος του εντέρου και του μαστού αθροιστικά!

Αρκεί να αναφερθεί, ότι πάνω από το 1/6 του παγκόσμιου πληθυσμού είναι υπέρβαροι.

Εξ αυτών τουλάχιστον 300.000.000 πάσχουν από νοσογόνο παχυσαρκία.

Στην Ελλάδα, οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την αύξηση του φαινομένου της παχυσαρκίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στην παχυσαρκία με ποσοστό 26,7% ενώ ειδικότερα στη παχυσαρκία των γυναικών μοιράζεται τη δεύτερη θέση με τη Μεγάλη Βρετανία με ποσοστό 17,8%.

Η παθογένεια της νοσογόνου παχυσαρκίας είναι αρκετά πολύπλοκη.

Σπουδαιότερος παράγοντας προδιάθεσης για παχυσαρκία θεωρείται η κληρονομικότητα (20-30%). Όταν ο ένας εκ των δύο γονέων είναι παχύσαρκος, η θεωρητική πιθανότητα παχυσαρκίας είναι 40%, ενώ στην περίπτωση που και οι δύο γονείς είναι παχύσαρκοι, η πιθανότητα διπλασιάζεται (80%)!

Αν και ένας μικρός αριθμός ατόμων φαίνεται να είναι γενετικώς προστατευόμενος από την παχυσαρκία, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων είναι ευάλωτοι.

Επίσης, ο «καλοπροαίρετος» υπερσιτισμός στην παιδική ηλικία επηρεάζει αρνητικά το μεταβολικό ρυθμό, αυξάνει τον αριθμό των λιποκυττάρων και προδιαθέτει στην εμφάνιση παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή.

Σημαντική είναι, επίσης, η επίδραση διαφόρων κοινωνικών, μορφωτικών, οικονομικών και ψυχολογικών παραγόντων. Η έλλειψη ενημέρωσης, η καθιστική ζωή και η ανθυγιεινή διατροφή μπορεί να οδηγήσουν εύκολα στην παχυσαρκία, καθώς επίσης κι ορισμένοι ψυχογενείς παράγοντες, όπως το άγχος και το στρες.

Σε σπάνιες περιπτώσεις η παχυσαρκία μπορεί να οφείλεται σε μερικές κληρονομικές παθήσεις του μεταβολισμού (π.χ. σύνδρομο Prader Willi, σύνδρομο Cohen κ.λπ.).

Ουσιαστικά, το φαινόμενο της παχυσαρκίας στο μεγαλύτερο ποσοστό του οφείλεται στα χαρακτηριστικά της εποχής μας, όπως η αφθονία τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, λίπος και θερμίδες, καθώς και η καθιστική εργασία και η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας.

Η παχυσαρκία είναι μια νόσος που συνδέεται με ένα πλήθος συνοδών προβλημάτων υγείας και επικίνδυνων ασθενειών, όπως:

• Ενδοκρινικές / Μεταβολικές: Αντίσταση στην ινσουλίνη, Σακχαρώδης διαβήτης, Δυσλιπιδαιμία, Διαταραχές Εμμήνου Ρύσεως, Αδυναμία Τεκνοποίησης
• Καρδιαγγειακές: Υπέρταση, Στεφανιαία Νόσος, Αρρυθμίες, Πνευμονική Υπέρταση, Καρδιακή Ανεπάρκεια, Εγκεφαλικά Επεισόδια, Φλεβική Ανεπάρκεια, Κιρσοί Κάτω Άκρων, Φλεβοθρόμβωση, Πνευμονική Εμβολή
• Πνευμονικές: Μη φυσιολογικές σπιρομετρικές δοκιμασίες, Υπνική Άπνοια, Σύνδρομο Υποαερισμού
• Μυοσκελετικές: Οσφυαλγία, Οστεοαρθρίτιδα Αρθρώσεων κάτω άκρων, Ουρική Αρθρίτιδα
• Γαστρεντερικές: Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση, Χολολιθίαση, Παγκρεατίτιδα, Λιπώδης Διήθηση Ήπατος, Μη αλκοολική Στεατοηπατίτιδα
• Καρκίνοι: Παχέος Εντέρου, Προστάτη, Μαστού, Μήτρας, Χοληδόχου Κύστης
• Άλλες: Κεφαλαλγία, Κήλες, Ακράτεια Ούρων στην Προσπάθεια, Ψυχολογικές Διαταραχές

Ο Δρ. Κωνσταντινίδης και η Χειρουργική του Ομάδα, πραγματοποιούν όλο το φάσμα των επεμβάσεων Μεταβολικής Χειρουργικής, με την υποβοήθηση του υπερσύγχρονου ρομποτικού συστήματος da Vinci Xi, στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, στο Μαρούσι.

Από την πρώτη στιγμή, κάθε ασθενής αντιμετωπίζεται ως μια μοναδική, ειδική περίπτωση.

Ο Δρ. Κωνσταντινίδης και οι συνεργάτες του προτείνουν τον τύπο χειρουργικής επέμβασης που είναι κατάλληλος για κάθε ασθενή με βάση την κατάσταση της υγείας του, καθώς και τους στόχους που έχει θέσει.

Στην πρώτη συνάντηση ο ασθενής ενημερώνεται λεπτομερώς και του παρέχονται όλες οι απαραίτητες πληροφορίες. Παράλληλα, ο χειρουργός λαμβάνει πλήρες ιατρικό ιστορικό.

Σε επόμενα βήματα ο ασθενής εξετάζεται και η κατάστασή του αξιολογείται από μια ομάδα ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, όπως καρδιολόγοι, γαστρεντερολόγοι κ.λπ., προκειμένου να διασφαλιστούν τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα από τη χειρουργική επέμβαση.

Για να οδηγηθεί ένας παχύσαρκος στο χειρουργείο πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα, αξιόπιστα και αποδεκτά κριτήρια, που υποστηρίζονται από τη διεθνή βιβλιογραφία, όπως:

• ΒΜΙ > ή = 40 ή ΒΜΙ > ή = 35 με σοβαρές παθήσεις σχετιζόμενες με την παχυσαρκία
• Επανειλημμένες ανεπιτυχείς προσπάθειες του παχύσαρκου να αδυνατίσει με συντηρητικές μεθόδους (δίαιτα) τουλάχιστον επί διετία.
• Καλή ενημέρωση και κατανόηση από τον ασθενή για τις δυνατότητες, τους περιορισμούς και τις επιπλοκές της εγχείρησης.
• Απουσία αλκοολισμού, ψύχωσης ή μη ελεγχόμενης κατάθλιψης.
• Αποδεκτός εγχειρητικός κίνδυνος

Ρομποτική Γαστρεκτομή Sleeve

Τι είναι η Ρομποτική Γαστρεκτομή Sleeve;

Η επιμήκης γαστρεκτομή (γαστρεκτομή sleeve ή γαστρικό μανίκι) είναι μία μέθοδος που τελευταία κερδίζει έδαφος διότι εκτελείται σχετικά απλά, λαπαροσκοπικά, και ιδανικά με την υποβοήθηση ρομποτικού συστήματος.

Είναι μια επέμβαση περιοριστικού τύπου, όπου ο ασθενής χάνει βάρος λόγω της μείωσης της τροφής που μπορεί να καταναλώσει.

Η ρομποτική sleeve γαστρεκτομή έχει σαν σκοπό να μικρύνει το στομάχι του ασθενή. Αυτό γίνεται μετά από την αφαίρεση μέρους του οργάνου, μετά την οποία το στομάχι μοιάζει σαν ένα μανίκι (sleeve).

Ως αποτέλεσμα μειώνεται το μέγεθος του στομαχιού χωρίς να επηρεάζονται οι λειτουργίες του (π.χ. οι βιταμίνες προσλαμβάνονται κανονικά από τις τροφές και δεν υπάρχει ανάγκη πρόσληψης συμπληρωμάτων βιταμινών).

Επιπλέον, το τμήμα του στομαχιού που αφαιρείται παράγει μία ορεξιογόνο ορμόνη που είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του αισθήματος πείνας (γκρελίνη).

Επομένως, μετά την επέμβαση ο ασθενής δεν νιώθει την ίδια ανάγκη να καταναλώνει τροφές με συνέπεια να μειώνεται βαθμιαία το βάρος του και να μπορεί να σταθεροποιηθεί σε χαμηλά επίπεδα.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Ρομποτικής Γαστρεκτομής Sleeve;

Η ρομποτική γαστρεκτομή sleeve προσφέρει στον πάσχοντα μεγάλα πλεονεκτήματα, με το μεγαλύτερο να είναι ο σημαντικός περιορισμός του κινδύνου επιπλοκών που έχουν οι μη-ρομποτικές επεμβάσεις.

Ειδικότερα, με την υποβοήθηση του υπερσύγχρονου ρομποτικού συστήματος da Vinci Xi:

• Δεν μένουν ξένα σώματα μέσα στον οργανισμό (π.χ. πλέγμα, δακτύλιος) και οι τομές είναι πολύ μικρές οπότε υπάρχουν μικρότερες πιθανότητες μετεγχειρητικών επιπλοκών
• Η ρομποτική ακρίβεια στις χειρουργικές κινήσεις μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο διαφυγής στο θόλο του στομάχου, συχνά μια βαριά επιπλοκή που μπορεί να χρειαστεί επανεπέμβαση για να αντιμετωπιστεί
• Αποφεύγεται ο κίνδυνος τραυματισμού αρτηριών και γειτονικών οργάνων, όπως ο σπλήνας που μπορεί να οδηγήσει σε σπληνεκτομή
• Η επέμβαση είναι αναίμακτη
• Ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος
• Έχουμε Μικρή διάρκεια νοσηλείας του ασθενή
• Υπάρχει Ταχύτερη αποκατάσταση
• Ο καλύτερος έλεγχο των κινήσεων από το χειρουργό, μπορεί να μειώσει το κόστος των αναλώσιμων υλικών για την επέμβαση
• Έχουμε Άριστο αισθητικό αποτέλεσμα – Στο σύνολό τους οι επεμβάσεις που γίνονται με το ρομποτικό σύστημα da Vinci Xi, γίνονται όλες σε μια ευθεία γραμμή, αποπνέοντας συμμετρία
• Δίνεται πάντα ιδιαίτερη έμφαση στην σύγκλιση των τραυμάτων ανατομικά κατά στρώματα, ώστε να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος επιπλοκών, όπως μετεγχειρητικές κήλες.

Επίσης, η χρήση του ρομπότ προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα και στο χειρουργό:

• Οι ρομποτικοί βραχίονες εξαλείφουν το φυσικό τρόμο του χεριού και πραγματοποιούν τις χειρουργικές κινήσεις με απόλυτη ακρίβεια και σταθερότητα.
• Οι ρομποτικοί βραχίονες έχουν μεγάλη ευελιξία με συνέπεια να μπορούν να έχουν πρόσβαση ακόμα και σε σημεία που δεν φτάνει το ανθρώπινο χέρι.
• Ο χειρουργός δεν έχει μεγάλη φυσική κόπωση, καθώς βρίσκεται καθισμένος μπροστά από μια ειδική κονσόλα που του επιτρέπει να πλοηγεί τους ρομποτικούς βραχίονες, μέσω μιας μεγάλης οθόνης τρισδιάστατης απεικόνισης.
• Η δυνατότητα τρισδιάστατης απεικόνισης και ψηφιακής μεγέθυνσης του χειρουργικού πεδίου δημιουργεί την αίσθηση ότι τα χέρια του χειρουργού βρίσκονται μέσα στο σώμα του/της ασθενούς.

Ρομποτική Γαστρική Παράκαμψη

Τι είναι η Ρομποτική Γαστρική Παράκαμψη;

Η γαστρική παράκαμψη αποτελεί σήμερα τη συχνότερη εφαρμοζόμενη επέμβαση Μεταβολικής Χειρουργικής, λόγω των πολύ καλών αποτελεσμάτων της στην απώλεια βάρους.

Στη δεκαετή παρακολούθηση, οι περισσότεροι ασθενείς διατηρούν απώλεια τουλάχιστον 50% του υπερβάλλοντος βάρους.

Αποτελεί την  πιο συχνά εκτελούμενη βαριατρική επέμβαση (αποτελεί το 65% των βαριατρικών επεμβάσεων παγκοσμίως) και συνήθως εκτελείται με παραδοσιακή λαπαροσκοπική χειρουργική ή ιδανικά με ρομποτική χειρουργική.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι μπορεί να εφαρμοστεί σε ασθενείς που καταναλώνουν πολλά γλυκά κι επίσης στους υπερ-παχύσαρκους ασθενείς, αφού η απώλεια υπερβάλλοντος βάρους είναι μεγαλύτερη από ότι μετά από περιοριστικού τύπου εγχειρήσεις.

Κατά τη γαστρική παράκαμψη δημιουργείται ένας μικρός θύλακος στο άνω μέρος του στομάχου και επιπλέον γίνεται μία μικρή παράκαμψη του εντέρου, με σκοπό τη μείωση του μήκους του λεπτού εντέρου στα 5 μέτρα.

Ο μέσος εγχειρητικός χρόνος κυμαίνεται από 2 έως 4 ώρες και ο μέσος χρόνος νοσηλείας είναι 4-5 ημέρες.

Η μέθοδος αυτή οδηγεί σε απώλεια του 65-85% του υπερβάλλοντος βάρους και βελτίωση ή πλήρη υποχώρηση των συνοδών παθήσεων, όπως της υπέρτασης, του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και του συνδρόμου υπνικής άπνοιας.

Οι επιπλοκές, αν και σπάνιες, περιλαμβάνουν στένωση στη γαστρονηστιδοστομία, εσωτερικές κήλες, αναστομωτικό έλκος και διαφυγή από τη γραμμή συρραφής.

Λαπαροσκοπική Τοποθέτηση Γαστρικού Δακτυλίου

Τι είναι η Λαπαροσκοπική Τοποθέτηση Γαστρικού Δακτυλίου;

Μια από τις πιο διαδομένες μεθόδους χειρουργικής αντιμετώπισης της νοσογόνου παχυσαρκίας είναι η τοποθέτηση δακτυλίου στομάχου, λαπαροσκοπικά.

Κατά την επέμβαση, ένας ρυθμιζόμενος δακτύλιος από σιλικονούχο υλικό τοποθετείται κυκλοτερώς γύρω από το άνω τμήμα του στομάχου χωρίζοντάς τον σε δύο μέρη.

Ο μικρός σάκος στο άνω μέρος του στομάχου μπορεί να χωρέσει μόνο μία μικρή ποσότητα τροφής, μειώνοντας έτσι την καταναλισκόμενη ποσότητα και τις προσλαμβανόμενες θερμίδες.

Η διάμετρος αυτού του δακτυλίου καθορίζει το ρυθμό με τον οποίο η τροφή εγκαταλείπει το νέο στομαχικό θύλακο και ρυθμίζεται από μια ειδική υποδόρια βαλβίδα.

Ο δακτύλιος που χρησιμοποιείται από την Ομάδα του Δρ. Κωνσταντινίδη είναι ο μόνος εγκεκριμένος από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων και Υλικών (FDA).

Οι ρυθμίσεις του γαστρικού δακτυλίου πρέπει να γίνονται ανάλογα με το βαθμό απώλειας κιλών ενός ασθενή στο βάθος του χρόνου. Οι ενδείξεις για τη χρησιμότητά της, καθώς και τη σωστή στιγμή στην οποία πρέπει να γίνονται αφορούν οργανικούς, διατροφικούς και ψυχολογικούς παράγοντες.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Λαπαροσκοπικής Τοποθέτησης Δακτυλίου Στομάχου;

Η λαπαροσκοπική τοποθέτηση ρυθμιζόμενου δακτυλίου στο στομάχι είναι η λιγότερο τραυματική μέθοδος αντιμετώπισης της παχυσαρκίας και συνοδεύεται από πολλά και σημαντικά πλεονεκτήματα:

• Η επέμβαση πραγματοποιείται λαπαροσκοπικά και κατά την τοποθέτηση του δακτυλίου δεν απαιτούνται τομές, συρραφές ή άλλες συναφείς χειρουργικές ενέργειες.
• Μπορεί να αποφασισθεί με ακρίβεια το μέγεθος που θα έχει το μικρό μέρος του στομάχου, καθώς και η διάμετρος του ανοίγματος μεταξύ των δύο μερών του, ενώ δεν απαιτείται επιπλέον επέμβαση για να ρυθμιστεί η διάμετρος του ανοίγματος.
• Δεν προκαλεί μη αναστρέψιμες βλάβες. Ο δακτύλιος μπορεί να αφαιρεθεί χωρίς προβλήματα, παρόλο που, βέβαια, δεν είναι αυτός ο σκοπός της τοποθέτησής του.
• Ο μέσος εγχειρητικός χρόνος κυμαίνεται από 30 έως 90 λεπτά και ο ασθενής επιστρέφει συνήθως στο σπίτι του σε ένα 24ωρο μετά τη λαπαροσκοπική επέμβαση.
• Το 60%-80% του επιπλέον βάρους χάνεται σε 12-18 μήνες.
• Μετά την επέμβαση επιτυγχάνεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αναστροφή των προβλημάτων υγείας που είχαν προκληθεί από την παχυσαρκία.

Πώς γίνεται η σωστή ρύθμιση του Γαστρικού Δακτυλίου;

Οι ρυθμίσεις του γαστρικού δακτυλίου πρέπει να γίνονται ανάλογα με το βαθμό απώλειας κιλών ενός ασθενή στο βάθος του χρόνου. Οι ενδείξεις για τη χρησιμότητά της, καθώς και τη σωστή στιγμή στην οποία πρέπει να γίνονται αφορούν οργανικούς, διατροφικούς και ψυχολογικούς παράγοντες.

Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, οι ρυθμίσεις γίνονται ανάλογα με το αίσθημα κορεσμού του ασθενούς.

O κορεσμός μπορεί να είναι οργανικός (βιολογικός), αλλά και εγκεφαλικός (ψυχολογικός).

Στη περίπτωση του οργανικού κορεσμού (προκαλούμενος συνήθως από μεγάλη μείωση σωματικού βάρους- πχ. 10-15 κιλών) υπάρχει απόλυτη ένδειξη για ρύθμιση, καθώς ο δακτύλιος πρέπει να προσαρμοστεί σε έναν μικρότερο πλέον (λόγω της απώλειας κιλών) στόμαχο.

Στην περίπτωση του εγκεφαλικού κορεσμού, όμως, ο ασθενής μπορεί να έχει ικανοποιήσει το αίσθημα της βιολογικής πείνας, αλλά να θέλει να καταναλώσει παραπάνω τροφή για συναισθηματικούς λόγους.

Επομένως, η ρύθμιση σ’ αυτό το πλαίσιο μπορεί να αποδειχθεί μη αποτελεσματική, καθώς ο δακτύλιος ασκεί μεγαλύτερη πίεση στο στόμαχο απ’ ότι κρίνεται απαραίτητο για τη διέλευση της τροφής, με αποτέλεσμα τη πιθανότητα σοβαρών μακροπρόθεσμων επιπλοκών (πχ. διολίσθηση δακτυλίου, διάταση γαστρικού θυλάκου, διάβρωση στομάχου κ.λπ.).

Το βιολογικό αίσθημα της πείνας και η όρεξη που μπορεί ο άνθρωπος να έχει για κατανάλωση τροφής είναι δύο διαφορετικά πράγματα που όμως συνδέονται. Είναι πολύ συχνό να μπερδεύονται αυτά τα δύο το «πεινάω» και το «θέλω να φάω» διότι οι δύο διαδικασίες μοιράζονται το ίδιο κέντρο εγκεφάλου και έχουν κοινούς βιοχημικούς μηχανισμούς.

Είναι σημαντικό να γίνεται πλήρης αξιολόγηση των αιτιών που προκαλούν το αίσθημα της πείνας και του κορεσμού ανάλογα, για να προχωρούμε σε μια νέα ρύθμιση.

Σ’ αυτή την διαδικασία που αναλαμβάνει η ομάδα των ειδικών που παρακολουθούν κάθε ασθενή μας, για την απόφαση της σωστής χρονικής στιγμής μιας ρύθμισης, συμμετέχει ο ασθενής ενεργά.

Στόχος είναι ο ίδιος με την ψυχο-εκπαίδευση που του παρέχεται, να μάθει να αναγνωρίζει τα βιολογικά σημάδια της πείνας και να τα διαφοροποιεί από σήματα συναισθηματικά, όπως «είμαι κουρασμένος να φάω λίγο γλυκό να με τονώσει», ή περιβαλλοντολογικά, όπως για παράδειγμα «είδα ένα γλυκό και το θέλησα».

Η εκπαίδευση και οι επιστημονικές αρχές για μια σωστή ρύθμιση βοηθούν τον ασθενή να εκμεταλλεύεται σωστά τις ρυθμίσεις με αποτέλεσμα την αλλαγή βάρους και διατροφικής συμπεριφοράς.

Ποιες είναι οι αρχές μιας σωστής ρύθμισης;

Μια σωστή ρύθμιση γαστρικού δακτυλίου υπόκειται στις παρακάτω αρχές:

• Το επίπεδο της ρύθμισης (δηλ. η ποσότητα του υγρού που διοχετεύεται στο δακτύλιο μέσω της βαλβίδας) θα πρέπει να είναι αρκετό για την επίτευξη μίας παρατεταμένης αίσθησης κορεσμού στον ασθενή.
• Η απώλεια του σωματικού βάρους (ΣΒ) θα πρέπει να είναι σταθερή και προοδευτική, με απώλεια περίπου 0,5- 1 κιλού λιπώδους ιστού/ εβδομάδα.
• Καμία ρύθμιση δε πρέπει να δημιουργεί συμπτώματα περιορισμού (πχ. έμετο, καύσο, υπερβολική δυσκολία για κατανάλωση κανονικής ποσότητας τροφής).
• Η επίτευξη του ιδανικού ΣΒ θα πρέπει να προγραμματιστεί με έναν ρεαλιστικό στόχο που κυμαίνεται από 12 έως 18 μήνες μετά την επέμβαση, αν και όταν πρόκειται για υπερνοσογόνο παχυσαρκία (ΒΜΙ> 50) μπορεί να απαιτηθεί περισσότερος χρόνος.

Στους ασθενείς μας οι ρυθμίσεις γίνονται πάντα μετά από σαφείς ενδείξεις, σύμφωνα με το ιατρικό, διατροφικό και ψυχολογικό προφίλ τους, και μετά την συγκατάθεση του χειρουργού και της επιστημονικής του ομάδας.

Έτσι, ελαχιστοποιούνται τα προβλήματα και ο ασθενής έχει μία σωστή απώλεια βάρους, χωρίς επιπλοκές.

Τι είναι η Λαπαροσκοπική Γαστρεκτομή και Χολοπαγκρεατική Εκτροπή;

Η επέμβαση αυτή συνίσταται στην κάθετη γαστρεκτομή, δηλαδή την αφαίρεση μέρους του στομάχου, αφήνοντας το ανώτερο τμήμα του (χωρητικότητας 200-500 ml), το οποίο αναστομώνεται με το λεπτό έντερο.

Τα παγκρεατικά και χολικά υγρά διοχετεύονται με μία νέα αναστόμωση σε απόσταση 100 περίπου εκατοστών από την ειλεοτυφλική βαλβίδα.

Τι είναι η Λαπαροσκοπική γαστρεκτομή και χολοπαγκρεατική παράκαμψη με δωδεκαδακτυλική εκτροπή;

Σε αυτή την επέμβαση, γίνεται περιφερική γαστρεκτομή, δηλαδή αφαιρείται ένα μεγάλο τμήμα του στομάχου. Το λεπτό έντερο διατέμνεται στο τελευταίο του τμήμα και αναστομώνεται στον εναπομείναντα στόμαχο. Παραμένει μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα λεπτού εντέρου, όπου η τροφή συναντά τα χολικά και παγκρεατικά υγρά για να αρχίσει η απορρόφηση της τροφής.

Έρευνες όσον αφορά στη χολοπαγκρεατική παράκαμψη (Scopinaro) έδειξαν σε ποσοστό 83% πλήρη έλεγχο του σακχαρώδη διαβήτη και στο 17% βελτίωση.

Σαν πρώτος μηχανισμός δράσης, στη χολοπαγκρεατική παράκαμψη, προκαλείται μικρή απορρόφηση του λίπους από τη διατροφή, οδηγώντας σε κατανάλωση ενδομυϊκού λίπους.

Έτσι επιστρέφει ο οργανισμός στη χρήση γλυκόζης ως πηγή ενέργειας με την επακόλουθη εξαφάνιση της αντίστασης στην ινσουλίνη.

Δεύτερος και τρίτος μηχανισμός δράσης αποτελούν η παράκαμψη του δωδεκαδακτύλου και η διέγερση του τελικού ειλεού από την επαφή με τη τροφή, όπου έχουν επίδραση στο μεταβολισμό του σακχάρου.

Οι ινκρετίνες αποτελούν ορμόνες του εντέρου που έχουν την ιδιότητα να διεγείρουν την έκκριση ινσουλίνης από το β-κύτταρο. Αντιπροσωπεύονται κυρίως από το GIP που εκκρίνεται στο δωδεκαδάκτυλο το GLP-I που εκκρίνεται στον τελικό ειλεό.

Η υπόθεση του εγγύς εντέρου βασίζεται ακριβώς σε αυτή την παράκαμψη του δωδεκαδακτύλου, το οποίο θεωρείται υπεύθυνο για την παθοφυσιολογία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Μία υπερβολική αντίδραση του δωδεκαδακτύλου στη διέγερση από την τροφή προκαλεί υπερέκκριση ινκρετινών και άρα ινσουλίνης. Η αντίσταση στην ινσουλίνη αντιπροσωπεύει αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού στο φαινόμενο αυτό.

Ως απάντηση σε αυτή τη θεωρία, ο Rubino διαμόρφωσε τη θεωρία των αντι-ινκρετινών. Αντιπρότεινε την έρευνα για άγνωστες «αντι-ινκρετίνες», που παράγονται από ένα παθολογικό δωδεκαδάκτυλο κατά τη διέγερση από την τροφή, και αλληλεπιδρούν με τη δράση των φυσιολογικών ινκρετινών. Και στις δύο περιπτώσεις, η παράκαμψη του δωδεκαδακτύλου λύνει το πρόβλημα.

Σύμφωνα με τη θεωρία του άπω εντέρου, η ευεργετική δράση τόσο της χολοπαγκρεατικής όσο και του γαστρικού bypass οφείλεται στην απελευθέρωση ισχυρών ινκρετινών από τον βλεννογόνο του ειλεού και συγκεκριμένα την GLP-I η οποία:

• βελτιώνει τη λειτουργία του β-κυττάρου,
• διεγείρει τον πολλαπλασιασμό των β-κυττάρων και γ) μειώνει την απόπτωση των β-κυττάρων.

Τι είναι το Γαστρικό By Pass με Έλικα Δυσαπορρόφησης;

Ένα μεγάλο τμήμα του στομάχου απομονώνεται με αυτόματα συρραπτικά για να δημιουργηθεί μικρότερος θύλακος για να κατακρατεί την τροφή.

Έπειτα, κόβεται το λεπτό έντερο στην αρχή της νήστιδας και αναστομώνεται στο στομαχικό θύλακο που έχει δημιουργηθεί. Κατά τον τρόπο αυτό βραχύνεται η πεπτική οδός και μειώνεται η απορρόφηση κάποιων ουσιών (δυσαπορρόφηση).

Ποια πρέπει να είναι η στάση ζωής του ασθενή μετά τοι χειρουργείο;

Ο ασθενής έχει ήδη πάρει μια πολύ σοβαρή απόφαση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της νοσογόνου παχυσαρκίας, γι’ αυτό και θα πρέπει να ακολουθεί αυστηρά τις οδηγίες του γιατρού.

Είναι σημαντικό να ακολουθεί το πρόγραμμα των γευμάτων και όλες τις υπόλοιπες οδηγίες. Θα πρέπει, επιπλέον, να αποφεύγει τα γλυκά και το αλκοόλ, διότι αυτά περνούν από το σημείο του δακτυλίου χωρίς να δημιουργούν αίσθημα κορεσμού και μπορούν να οδηγήσουν σε ανάκτηση του βάρους. Επιπλέον θα πρέπει να αρχίσει να περπατάει, να γυμνάζεται και να παραμείνει διά βίου δραστήριος.

Η χειρουργική της παχυσαρκίας έχει να προσφέρει σήμερα στα άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία μια ασφαλή, επιτυχή και μόνιμη θεραπεία.

Όταν όλες οι άλλες μέθοδοι έχουν αποτύχει, είναι απαραίτητη η συζήτηση με έναν χειρουργό εξειδικευμένο στη λαπαροσκοπική χειρουργική.

Η λύση αυτή ανοίγει ξανά το δρόμο για μια φυσιολογική ζωή!

Αφαίρεση του Γαστρικoύ Δακτυλίου

Τα προβλήματα που προκύπτουν ενίοτε από την τοποθέτηση γαστρικού δακτυλίου με στόχο την απώλεια βάρους, μπορεί να οδηγήσουν στην ανάγκη για αφαίρεσή του.

Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις αφαίρεση του γαστρικού δακτυλίου μπορεί να αναθεωρηθεί σε μια άλλη χειρουργική διαδικασία για τη διατήρηση και τη βελτίωση της μακροχρόνιας απώλειας βάρους και την αποφυγή των προβλημάτων υγείας που συνδέονται με τη παχυσαρκία.

Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε το χειρουργείο εφαρμογής του γαστρικού δακτυλίου, η επέμβαση εκλογής για την αφαίρεσή του λαπαροσκοπική ή για ακόμα υψηλότερο επίπεδο ασφάλειας κι αποτελεσματικότητας,  με ρομποτική υποβοήθηση (ρομποτική χειρουργική).

Η ελάχιστα επεμβατική φύση του χειρουργείου επιτρέπει στους ασθενείς να πάρουν εξιτήριο ακόμα και την ίδια ημέρα ή να παραμείνουν στο νοσοκομείο για μια έως δυο ακόμα ημέρες, ανάλογα με το αν υπάρχει παράλληλη ιατρική κατάσταση που χρήζει φροντίδας.

Πότε είναι κατάλληλη η αφαίρεση του Γαστρικού Δακτυλίου;

Η επέμβαση για την αφαίρεση του γαστρικού δακτυλίου ενδείκνυται για τις παρακάτω περιπτώσεις:

• Έλλειψη επαρκούς απώλειας βάρους
• Διάβρωση δακτυλίου
• Λοίμωξη δακτυλίου
• Συμπτώματα δυσανεξίας στο δακτύλιο (ναυτία, έμετος ή συνεχές αίσθημα δυσφορίας ή πόνου)
• Ολίσθηση δακτυλίου
• Δυσκολία στην κατάποση
• Οισοφαγική δυσκινητικότητα
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
• Λοίμωξη της θύρας του δακτυλίου
• Αναστροφή ή μετεγκατάσταση της θύρας του δακτυλίου

Η γαστρική πτύχωση είναι μια λαπαροσκοπική επέμβαση κατά την οποία το στομάχι σας διπλώνεται και ράβεται.

Ως αποτέλεσμα, η χωρητικότητα του στομάχου συρρικνώνεται, δημιουργώντας την αίσθηση πληρότητας με πολύ μικρότερη ποσότητα τροφής.

Αν το αποτέλεσμα, ωστόσο, της επέμβασης σε σχέση με την απώλεια βάρους δεν είναι το επιθυμητό ή υπάρχουν επιπλοκές σε σχέση με την πτύχωση του στομάχου, τότε η γαστρική πτύχωση μπορεί να λυθεί και ενδεχομένως να αναθεωρηθεί σε άλλη χειρουργική διαδικασία για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.